وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ

واژه هوا درفارسی یعنی آنچه ریه های آدمی از بهر

استفاده اکسیژن ممذوج آن می کشد.

اما درعربی نفس کشش را هوا گویند.پس وقتی 

قرآن کریم سخن از ویژگی های نبی اکرم (ص) به 

میان آورده عدم کشش قول او را برجسته می کند.

یعنی نامبرده برعکس هر نفس دیگر آدمی که اسیر

دید و بعد است فرا و ورای این محدودیت و جاذبه ای 

که سمت آن لاجرم می خواند دارد حرف می زند.

پس بقیه اگر به حسب دست روزگارپرتویی از نور

حقیقت را کم و بیش درک می کنند حضرت خاتم -

(ص) درمتن و بطن منبع آن جا گرفته  لذا فهم  و

درک بیشتر و اعظم البته همواره  به او و دوازده

 جانشین برحقی تعلق دارد که شیعه و عامه از

قول بعضی به وجودبقیه درمنابع موردقبول خود 

خبرداده اند(علیهم اسلام)

خوب این گوینده وقتی  به شرف برائت از هواهای

 مادی و نفسانی نائل شد عملا تبدیل لسان صدق 

گشت.(هر چند درتفاسیرآن را به مولانا علی(ع)

بطورخاص نسبت داده اند اما درنظر داشته باشید:

حضرت محمود درتعریف این مذهب نفس او است

(علیهماالسلام)) کلام الله متعال نی زازمیان دو لب 

مبارک وی دربین ما بقی خلق و اهل گیتی نشر یابد.

زمانی که  خدا با تمثیل و ازدل درخت نورانی با 

موسی کلیم الله(ع) حرف زد یا به شب معراج با 

لحن شیوای علی(ع) در  پاسخ احمد (ص) برآمد و...

همگی کنایه از این هستند که :منبط وحی باید بری

 از هرکشش سیال و دردل نورانیت باشد و بس.

#سابقون

https://www.namasha.com/v/dwIUqXHA

إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ

آن پنجشنبه که خلیفه شان طلب دوات و پوستی از برای نوشتن

وصیت خاتم پیامبران(ص) را با بهانه حَسْبُنَا کِتَابُ الله‏ رد می کرد

در کمال بی حیایی و  وقاحت از یاد برده و اکنون مدتها است که

 زیرعنوان اهل سنت خیزده اند  هیچ بلکه دیگرانی  را به 

بهانه رد کردن اسلوب همان با  ابزار زبان شماتت و حتی بر

تیغ شمشیر تمشیت می کنند...

آری باید گریست درشهادت پیامبر اخلاقی که پیروان ارزشی

همچون موریانه به جان اسلوب شریعت اش افتاده و  عملا بر

ستون پنجم دشمنان وی و جاده صاف کن جهود بدل شدند

قال رسول الله محمد(ص):إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ

https://www.namasha.com/v/vDtdSZDl

تعارض های قرآن!1

از اینجا هم می توان به ذی شعور بودن گوینده قرآن کریم و

راستی درانتساب لفظ جلاله الله به ایشان پی بردکه عمدا در

متن آیات تعارض هایی را به کلام خود داخل کرده اندر ظاهر

قصه فرد محقق را اگر بر معنی واقعی کلمه روشنفکرنباشد

بدین جای بد می رساند:سر و ته این دین به هم نمی خواند.

اما همه آن پارادوکس  ظاهری تنها در یکی از73مذهب مدعی

اسلام یعنی تشیع پاسخ داده شده و درحقیقت عمدا چون

پاس گلی از ناحیه خدا به سمت عقل های سلیم عنایت

گشته است تابه اهل اشهد ان علیا ولی الله تشرف یابند و

ازآن جمله اینکه::بر آیاتی مومنان را ازتوهین به بت های

مشرکین باز داشته(سوره انعام آیه108)و دردیگر قسمت

همین الفاظ درشت را نثار علماء یهود(سوره جمعه آیه5)

نیز ابولهب (سوره مسد آیه یک)یعنی زیرمجموعه دین 

حنیف ابراهیمی و خویشان احمد هاشمی(ص)روآ داشته

 است...

امادرنگاه و تفسیرشیعه موضعی که درحق بت های

جاهلی بنا گردیده یک تاکتیک مقطعی بیشتر نبود

که اولیاء مسلم خدا محمد(ص) اندربعد فتح مکه و

بر انداختن بت ها با عصای مبارک و علی(ع)به مثل

کنایه  دعای صنمه قریش و...تاریخ انقضاء آن را اعلام

از بهر زمانه خود نمود و اما بحث فحش دادن به طبقه

رهبان جهود نیزبیزاری از مثل ابولهب و زن اش وجه

اصول عقیده را تشکیل داده و غیرقابل تغییرهست

الی یوم القیامه.

 پس سکوت دراین قسم ازسر مصلحت را هرگزنباید

مترادف انقضاء چنان فرایض مسلم و البته اکرمی دانست.

https://www.namasha.com/v/R9DLbf53