عمود آهنی جانم فدایت...همان پای قد بس دل ربایت
کشیدی رو به بالا تا بگویی...چقدرش مانده تا کرب و بلایت
صنوبر یاسمین سوسن سترون...کجا دارد شمیم دل ربایت
ستون فاخر حنانه جستم ....همین جا لابلای مهره هایت
هوای شور و وصل دیگری بود...که سر زد هر نفس ازخاک پایت
تقید نیست اینجا حرف عشق است...که کنه هستی اش شد مبتلایت
همه فانوس ها در بحر مواج...بیفتند از صف اش بر انتهایت
سماع راستین تنها تو کردی...چه رقصی بهتر از طرز بنایت
سروده طلبه سعیدحریری اصل.شوال1443قمری
https://www.namasha.com/v/mC3W4NAv?playlist=XQ5DlT85xX5vJ4fR
۱۷ بهمن ۰۲ ، ۲۱:۱۵
