رقیه بنت الحسین(ع)

نشسته کنج خرابه  اسیر دزدان است

همان که در برنسوان صغیر ایشان است

کشیده دست تحیر به روی خود ای داد

که جای لطمه سیلی  هنوز سوزان است

سه ساله خود نوه دخت امکان  است

کنون به بیت حزان مثل مام  گریان است

گرفته شد حق وی گوش تا به گوش آری

چو باغ فدک که در خزان دوران  است

فواد سمع و بصرهان ندار سامان است

نفس که می کشد از درد لزران است

به بعد نبی فاطم از قضا پژمرد

رقیه هم بدون پدر ابر باران است

شبی که تیرگی اش سخت عریان است

ز ناقه فتادن به لفظ آسان است

رسیده از سرطشت کوس رسوایی

که خیضران ستم بر لبان قرآن است

به دامن اش بنشین تا برش جان است

الا تویی که سرت اسم سبحان است

(سروده طلبه سعیدحریری اصل.صفر1444ق)

https://www.namasha.com/v/Nqw9idKe

سیاست شعائری

ازدیرباز تاریخ ایران زمین و عهد داریوش شاه هخامنشی تا دوره عباس کبیرصفوی(ص)

نادرافشارجناب کریم خان زند و برهه محمد مصدق که روحش شاد تمسک بر مولفه ای به 

نام شعائر و مددگیری ازتمثیل گرایی دربطن حوادث سیاسی جهت پیشبرد آرمان ملی 

رایج بوده است.شعائر در وجه مذهبی صرف نیز ازدیرباز آل بویه بعنوان یکی از سلسه های

حکومتی شیعه مذهب و حتی قبلتر اندر روایات وارده صحیح ازامام الرئوف حضرت ثامن(ع)

جا خوش نموده و البته نیک ابزاری است بی هرپرتی و زائده که درپیشبرد اهداف دستگاه

امام حسین(ع)عمل می کند.تخت جمشید میدان امام اصفهان و اصلا نوع آموزه سیاسی 

محمدمصدق موازنه منفی ازفهم صحیح و درک جنبه آموزشی درعین حال کاربردی شعائر 

برخواسته است.

اما چه گویم ازامروز که تحت تاثیر مفهوم ایدئولوژی بعنوان محصول پندارچپگرای جهانی 

کاربه جایی رسیده که با نام دین به ستون خمیه آن یعنی شعائر همه ورشده فروع فردی

حسین(ع) راچنان چاق می کنندکه او را بعنوان شهیدنمازجار می زنند!؟درحالی که بقول

آیت الله سیدرضا صدر(ره) تقلیل نهضت اسلامی ناب شیعی که درابعاد و سایزانسانی 

عرضه شده به حدصرف عقیدتی جفای بلاشک درحق فاضل دردانه ای چون جعفربن-

محمد(ع) اجداد وابناءطاهرین ایشان(علیهم السلام) است

آقایان با شبنامه نویسی و بولتن فرض نمودن در ودیوار سفارت بریتانیادرتهران پیش 

می آیند درحالی که طرف مقابل ایشان مجسمه دخترمعترض را به تیررس و مقابل در 

کنسولگری ایران دراروپا می نهد...این یعنی اروپا هم به سیاست آغشته برشعائرر و

آورده آن وقت جمهوری اسلامی بامتم مذهب رسمی شیعه درقانون خود به همت 

جناح راستش بری ازآن در صددگشودن عقده های اجتماعی و سیاسی با شعار های 

ایدئولوژیک است

https://www.namasha.com/v/iBvju93f

بنددل حسین(ع)

جوهرآنچه ازبلا برابشاربشر رفته و مخصوصا قشر انبیاء(علیهم السلام) را دریابیده

اندریوم عاشور رخ داده و به زورآزمایی با صبر اباعبدالله حسین شهید(ع) آمده است.

آدم پدرانسان را غم هابیل اش بود و بابای انبیاء ابراهیم (ع) تشویش فقد اسماعیل

درقربانگاه داشت. اما می دانیدکه نبود برادرزاده اش از بهربشر حتی بر داغ داداش

خویش سختراست!؟ چون جدای آنکه اصطلاحا خون خون را می کشد فراق درنوجوانی 

چنان هرمانی را مضائف می کند .آری داغ عبدالله بن حسن (ع)که درگودی قتلگاه و

مقابل چشم ثار الله(ع) دستش را به تیغ کین و ناجوانمردی زدند بند دل کسی را

پاره کرد که اندر فراق عباس اش(ع)  فرموده بود:اَلاُن اِنکَسَرَ ظَهری(کمرم شکست)

 حسین (ع) را دشنه کند و ازقفای شمرملعون نکشت!؟رگ های حیات  ظاهریش بعد

 نیمه روزی همه دیدن تیغ و اخ(سنگ سابیده تیز) در حق پاره های تن خویش از 

یاد آن نوجوان باز ایستاد چه روال بالغ نرمال است به بچه ها عشق وعاطفه ورزیدن

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ

https://www.namasha.com/v/gm6e4Ewk