(فرمود علی بن حسین شهید(ع):من پسرکسرای ایرانم)
بردهانت خاک و سنگ ای گرگیچ ور پریده!؟ تو هند جگر-
خوار زاده رابر نوادگان زهراء مرضیه (س) ارجح
شماری و یادگاران کیخسرو را برسردسته سفیانی
بادیه نشینان حاشیه دره بکه افضل پنداری و نیز
در تلقین این ورپریدگی بر خانه پدرانشان (احراق
بیت علوی و سوزاندن تخت جمشید اندر قادسیه)
به آتش جهل و حماقت خویش شعله دراندازی که
چه!؟بااین همه بروز حرام زادگی ها اماباید که لاجرم
بدانی: آن سیف که پشت هاشم و امیه از هم برید
درحقیقت تبری بود ازجنس مال خلیل بت شکن(ع)
و با تعیین مرزشجره طیبه وملعونه دهان تو را بست
(اشاره به ماجرای جدا کردن اجداد به هم جسبیده
بنی هاشم وبنی امیه درطایفه قریش(این یک نقل روایی
است و خلاف آن هم مبنی بر صرف سرپرستی امیه و
نه فرزندی وی آمده )
تا ازآن پس کسی جرعت نکند هرمجهول پدری را
(مطابق برخی مسانید عامه) که در حکومت عدل
امام علی(ع)گرخیده و یاغی گری پیشه کرده بود
بر اباعبدالله جعفر بن محمدصادق (علیه السلام)
ابناء و اولاد مطهراش ترجیح دهد.
به میمون های برمنبربگوید
که چوب است این بساط عنتری تان
(یادآوری کلام حضرت سجاد(ع)در مسجداموی شام)